اشک های التماس

  عقربه های زمان به کندی میگذرند شاید می خواهند فرصتم را دو چندان کنند 

   اما حتی یاسمن ها نیز می دانند که کاری از دست من ساخته نیست و تنها 

  در کنج خلوت این اتاق من ماندم و تبسم یک رویا من ماندم واشک های التماس 

 من ماندم و دست هایی به سوی اسمان بی کران هستی................. 

 تو رو قسم میدهم به پاکی فرشتگانت اگر گاهی انی نبودم که می خواستی 

  دریایی از ندامت و حسرتم را بپذیر...........