بنام دوست که دل دیوانه ی اوست 

اگر داری به من لطف و محبت                     تماشا کن در چشم اشکبارانم 

نشستم گوشه چون بی قراران                  بیزارم اشک حسرت همچو باران 

بیا ای مونس قلب پریشان                         رخ زیبای خود را از من مپوشان 

تو که در این کنج قلبم خانه داری                  چرا این خانه را کردی تو ویران