بارون

     کوچیکتر که بودم فکر می کردم بارون اشک خداست ولی مگه خدا هم گریه میکنه. 

     چرا باید دل خدا بگیره دوست داشتم زیر بارون قدم بزنم تا بوی خدا رو حس کنم. 

     اشک خدا را تو یه کاسه جمع کنم تا هر وقت دلم گرفت کمی بنوشم تا پاک و اسمانی 

    شوم.اسمان که خاکستری می شد دل منم ابری می شد حس میکردم که ادما دل خدارو 

    شکستند و یا از یاد خدا غافل شدند.همه می گفتند باران رحمت خداست ولی حس کودکانه 

   من می گفت خدا دلش از ادما گرفته.  

          زندگی زیباست اگر دلامون صاف و یک رنگ باشن ........ 

          زندگی زیباست اگر دوست داشتن را بلد باشیم.......... 

     تقدیم به اونایی که زندگی شونو دوس دارن وهیچ وقت تو زندگی دل کسی رو نشکستن.   

  

تنهایی

       درد تنهایی خود را به که گوییم .به که گویم که در این جامعه خالی از عشق 

      همه در تاب و خروشند همه چون سرو به بالا نگونند وبه فغان از غم هستی 

      که تواند که مرا یاد کند وصدای نفسم را ببرد تا که رسد بر دل باران من که خواهم 

     ولی افسوس که نتوانم از این جابروم .چون که بر دست و پایم بستتند گلی ازگل 

    ریحان من برسان گلی از باغ گل یاس برم که ندانم چگونه به شکوفایی خود شاد 

   شوم که تواند که مرا شاد کند ودل غم زده ام را به سرود غم هستی برایداه............. 

                                      روزم سپری شد به امیدی که شب اید 

                                     شب امدو دیدم به دلم تاب و تب امد..... 

                                    ای دوست دعا کن من بی چاره مبادا...... 

                                    در حسرت دیدار تو جانم به لب اید.................... 

انتظار

 نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت 

 سرازیر میشد کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم ودردهایم را به 

  گوش تو می رساندم بدون تو عاشقی برایم عذاب است .میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر 

 قلبی برای عاشق شدن ندارم کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم وبیش از عشق به تو  

 عاشقم.میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب می شود. 

میدانم که نمیدانی بدون تو دیگر بهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جز انتظار امدنت. 

                                           توی اسمون دنیا هر کسی یه ستاره داره 

                                           چرا وقتی نوبت ماست اسمون جایی نداره 

تمام زندگیم را دل تنگی پر کرده است

     تمام زندگیم را دل تنگی پر کرده است.دل تنگی از کسی که دوستش داشتم و عمیق ترین 

     دردها و رنجهای عالم رادر رگهایم جاری کرد.دردهایی که کابوس شبها و حقیقت روزهایم شد 

     دوری ازتو حسرتی عمیق به قلبم اویخت که با غم دردناکش پوشاندم. 

     دل تنگی برای کسی که فرصت اندکی برای خواستنش برای داشتنش داشتم. 

     دل تنگی از مرزهایی که دورم کشیدند ومرا وادار کردند به دست خویش از کسانی که 

     دوستشان دارم کنده شوم.دران سوی مرزها دوست داشتن گناه است حق من نیست 

    به اتش گناهی که عشق در ان سهمی داشت مرا بسوزند. 

    رنج انچنان زندگی مرا پر کرده است که دیگر نفسهایم بریده میشود. 

    سراسر زندگیم را اندوهی پر کرده است که روزها و ماهها ازاین سال به سال دیگر انها را با خود 

    میکشم و میدانم که زمان شاید زمان داغ مرا بهبود بخشد ولی هرگز فراموش نخواهم کرد که  

     از پشت این دیوار شیشه ای نگاهش چگونه عمق وجودم را لرزاند. 

لبهایش لرزش لبهایم را نوشید و دستانش ترس تنم را چشید و نفسهایش برگهای رنگین خزان 

                                      را به باران عاشقانه بهار سپرد 

 

زندگی زیباست

   زندگی زیباست ساده و مفهوم چون غزالی در کنار چشمه ای در خلوت جنگل مانده  

   از دیدار جفت گمشده محروم دیده اش از انتظاری جاودان لبریز در بهاری سرد مرغ زیبایی 

   شادمان بر شاخه اندوه سادگی افتاده همچون شبنمی از دیده مهتاب در سکون حیرتی 

    خاموش بر عقیق بوته اعجاب. 

    زندگی چون کودکی تنهاست ساده و غمناک اشک سردی همچون مروارید میدود در جام  

   چشمانش میچکد به خاک.سادگی در چهره اش پیداست.گاه یک لبخند میدمد در اسمان 

   گونه هایش گرم می شکوفد در بنا گوشش. 

   زندگی چون نهانخانه مو نازک تن در گذر باد است.